نقش مولیبدن در کشاورزی

مولیبدن (Mo)

مولیبدن یکی از اجزای دو آنزیم نیتروژناز و نیترات ردوکتاز است. در تثبیت نیتروژن نیتروژناز در تبدیل نیتروژن مولکولی به نیتروژن آلی نقش دارد و آنزیم نیترات ردوکتاز در تبدیل نیترات به آمونیوم نقش دارد. بنابراین اگر ازت مصرفی به شکل آمونیوم بکار رود از نیاز به Mo کاسته می­شود.

غلظت و توزیع مولیبدن در گیاه:

غلظت مولیبدن در برگ معمولا کمتر از 1 میلی گرم بر کیلوگرم وزن خشک برگ است. غلظت یون مولیبدات MoO₄^2- در محلول خاک خیلی کم است و این شاید یکی از دلایل پایین بودن غلظت آن در گیاه باشد. مولیبدن بدون آثار سمی می­تواند به مقدار زیاد جذب گیاه شود. با این حال غلظت بیشتر از 10 میلی گرم بر کیلوگرم در گیاهان برگی سبب ضرر به سلامت احشام بخصوص گاوهایی که نسبت مس و مولیبدن حساسند، می­شود. محدوده مناسب Mo حدود 34/0 تا 5/1  میلی گرم بر کیلوگرم است.

 فرم قابل جذب :

 فرم اولیه مولیبدن موجود در محلول خاک بصورت مولیبدات MoO₄^2- است که قابلیت جذب آن به ازای افزایش هر واحد pH خاک 10 برابر زیاد می­شود و تشکیل این اکسیدها بستگی به pH خاک دارد.

 علائم کمبود MO:

علائم کمبود مولیبدن شبیه علائم کمبود ازت می­باشد. برگ­های پایینی و وسطی کلروزه شده و در بعضی حالات حاشیه برگ پیچیده و از تشکیل گل و ریشه گیاه کاسته می­شود. لگومینه و صلیبیان بیشترین نیاز را به Mo دارند.

علائم سمیت Mo:

غلظت بالای Mo برای گیاه مشکل­ساز نیست اما ممکن است برای حیوانات مخصوصا گاوهای شیرده مضر باشد. اگر غلظت آن 5 میلی­گرم بر کیلوگرم و یا بیشتر باشد برای احشام خوب نیست.

منابع کودی:

مولیبدن بهتر است به صورت مخلوط با بذر از منبع مولیبدن موجود در کودهای زیر مصرف شود:

مولیبدات آمونیوم با 54 درصد Mo، مولیبدات سدیم با 39-41 درصد مولیبدن، مولیبدات تری اکسید با 66 درصد مولیبدن.